نویسنده: محمد حسین اصفهانیان  پنج شنبه 87/2/12  ساعت 10:48 صبح

آسمون منو تو یه مدته سیاه شده
 گفتن دوست دارم کم شده کیمیا شده

**
 اون غروری که گذاشته بودیمش یه جای دنج
 اومده باز توی قلب من وتو خدا شده

**
 اون حسادت هایی که اول طعم عاشقی رو داشت
حالا انگار ارزشش قد یه ادعا شده

**
 اون دستا?? که داده بودیم توی رویامون به هم
 تقصیر کیه نمی دونم ولی رها شده

**
ما قرار نبود مثل بقیه زندگی کنیم چرا حرف هامون مث تموم آدما شده
 گنبد عشق منو تو ضریحاش طلایی بود طلا ها ریخته و جنس گنبدا بلا شده